Rok | Imię i nazwisko | Narodowość | Język | Uzasadnienie | |
---|---|---|---|---|---|
1901 | Sully Prudhomme | Francja | francuski | za „wybitne osiągnięcia literackie, a zwłaszcza za idealizm, doskonałość artystyczną oraz niezwykłe połączenie duchowości i intelektu” | |
1902 | Theodor Mommsen | Niemcy | niemiecki | „jeden z największych pisarzy historycznych” | |
1903 | Bjørnstjerne Bjørnson | Norwegia | norweski | za „szlachetnie podniosłą i różnorodną poezję, która zawsze wyróżniała się świeżością natchnienia i rzadko spotykaną czystością ducha”, a także za „talent epicki i dramatyczny” | |
1904 | Frédéric Mistral | Francja | oksytański | za „świeżość i oryginalność utworów poetyckich, oddających prawdziwie ducha narodu” | |
José Echegaray y Eizaguirre | Hiszpania | hiszpański | za „liczne zasługi dla odrodzenia tradycji hiszpańskiego dramatu” | ||
1905 | Henryk Sienkiewicz | Polska | polski | za „wybitne osiągnięcia w dziedzinie eposu” | |
1906 | Giosuè Carducci | Włochy | włoski | „nie tylko za głęboką wiedzę i krytyczny umysł, ale przede wszystkim za twórczą energię, świeżość stylu i siłę liryczną, tak charakterystyczną dla jego poetyckich arcydzieł” | |
1907 | Rudyard Kipling | Wielka Brytania | angielski | za „zmysł obserwacyjny, dojrzałość idei i wybitny talent prozatorski” | |
1908 | Rudolf Eucken | Niemcy | niemiecki | za „poszukiwanie prawdy, przenikającą wszystko siłę myśli, szeroki horyzont, bystrość i sugestywność, z którymi bronił on i rozwijał filozofię idealistyczną” | |
1909 | Selma Lagerlöf | Szwecja | szwedzki | „w hołdzie wielkiemu idealizmowi, błyskotliwej wyobraźni i duchowej przenikliwości, które wyróżniają jej utwory” | |
1910 | Paul Heyse | Niemcy | niemiecki | za „artyzm i idealizm, które demonstrował na przestrzeni całej swojej długiej i płodnej twórczo drogi jako poeta liryczny, dramaturg, powieściopisarz i autor znanych na całym świecie nowel” | |
1911 | Maurice Maeterlinck | Belgia | francuski | za „wielostronną działalność literacką, a w szczególności za utwory dramatyczne, wyróżniające się bogactwem wyobraźni i poetycką fantazją” | |
1912 | Gerhart Hauptmann | Niemcy | niemiecki | „przede wszystkim w uznaniu jego płodnej, różnorodnej i wybitnej działalności w dziedzinie sztuki dramatycznej” | |
1913 | Rabindranath Tagore | Indie | bengalski | za „pełne głębokiego uczucia, oryginalne i przepiękne wiersze, w których z wyjątkowym mistrzostwem wyraziło się jego myślenie poetyckie, będące, według jego własnych słów, częścią literatury Zachodu” | |
1914 | nagrody nie przyznano | ||||
1915 | Romain Rolland | Francja | francuski | za „wielki idealizm utworów literackich, za współczucie i za umiłowanie prawdy, z którą opisuje on różne charaktery ludzkie” | |
1916 | Verner von Heidenstam | Szwecja | szwedzki | „najbardziej widoczny przedstawiciel nowej ery w literaturze światowej” | |
1917 | Karl Adolph Gjellerup | Dania | duński | za „różnorodną twórczość poetycką i wzniosłe ideały” | |
Henrik Pontoppidan | Dania | duński | za „prawdziwe opisanie życia współczesnego Danii” | ||
1918 | nagrody nie przyznano | ||||
1919 | Carl Spitteler | Szwajcaria | niemiecki | za niezrównany epos „Wiosna olimpijska” | |
1920 | Knut Hamsun | Norwegia | norweski | za powieść „Błogosławieństwo ziemi” | |
1921 | Anatole France | Francja | francuski | za „błyskotliwe osiągnięcia literackie wyróżniające się wykwintnością stylu, głębokim humanizmem i prawdziwie galijskim temperamentem” | |
1922 | Jacinto Benavente | Hiszpania | hiszpański | za „błyskotliwe mistrzostwo, z jakim kontynuuje tradycje hiszpańskiego dramatu” | |
1923 | William Butler Yeats | Irlandia | angielski | za „uduchowioną twórczość poetycką, oddającą w najwyższej formie artystycznego ducha narodowego” | |
1924 | Władysław Reymont | Polska | polski | za wybitny epos narodowy, powieść „Chłopi” | |
1925 | George Bernard Shaw | Irlandia | angielski | „za twórczość naznaczoną idealizmem i humanizmem, za przenikliwą satyrę, która często łączy się z wyjątkowym pięknem poetyckim” | |
1926 | Grazia Deledda | Włochy | włoski | za „poetyckie dzieła, w których z jaskrawą plastycznością opisuje życie jej ojczystej wyspy, a także za głębię w podejściu do ludzkich problemów w całości” | |
1927 | Henri Bergson | Francja | francuski | jako „znak uznania dla jego jaskrawych i podtrzymujących wiarę w życie idei, a także dla wyjątkowego mistrzostwa, z jakim te idee były wcielane” | |
1928 | Sigrid Undset | Norwegia | norweski | za „niezapomniany opis skandynawskiego średniowiecza” | |
1929 | Thomas Mann | Niemcy | niemiecki | „przede wszystkim za wielką powieść „Buddenbrookowie”, która stała się klasyką współczesnej literatury, i której popularność nieustannie rośnie” | |
1930 | Sinclair Lewis | USA | angielski | za „szlachetnie podniosłą i różnorodną poezję, która zawsze wyróżniała się świeżością natchnienia i rzadko spotykaną czystością ducha” | |
1931 | Erik Axel Karlfeldt | Szwecja | szwedzki | za „wybitne osiągnięcia literackie, w szczególności za idealizm, doskonałość artystyczną, a także niezwykłe połączenie duchowości i talentu, o czym świadczą jego książki” | |
1932 | John Galsworthy | Wielka Brytania | angielski | za „wielką sztukę prozatorską której szczytem jest „Saga rodu F’orsyte’ów” | |
1933 | Iwan Bunin | Rosja | rosyjski | za „surowe mistrzostwo, z którym rozwija on tradycje klasycznej literatury rosyjskiej” | |
1934 | Luigi Pirandello | Włochy | włoski | za „twórczą śmiałość i wynalazczość w odrodzeniu sztuki dramaturgicznej i scenicznej” | |
1935 | nagrody nie przyznano | ||||
1936 | Eugene O'Neill | USA | angielski | za „prawdziwość i głębię utworów dramatycznych, traktujących w nowy sposób gatunek tragedii” | |
1937 | Roger Martin du Gard | Francja | francuski | za „siłę artystyczną i prawdę w przedstawieniu człowieka, a także najbardziej odczuwalnych problemów współczesnego życia” | |
1938 | Pearl Buck | USA | angielski | za „wspaniały epicki opis życia chińskich chłopów i za biograficzne arcydzieła” | |
1939 | Frans Sillanpää | Finlandia | fiński | za „głębokie przeniknięcie w życie fińskich chłopów i wyborne opisanie ich obyczajów w więzi z przyrodą” | |
1940 | nagrody nie przyznano | ||||
1941 | nagrody nie przyznano | ||||
1942 | nagrody nie przyznano | ||||
1943 | nagrody nie przyznano | ||||
1944 | Johannes Jensen | Dania | duński | za „rzadko spotykaną siłę i bogactwo poetyckiej wyobraźni połączone z duchowym umiłowaniem nauki i odrębnością stylu twórczego” | |
1945 | Gabriela Mistral | Chile | hiszpański | za „poezję prawdziwego uczucia, czyniącą jej imię symbolem idealistycznych dażeń dla całej Ameryki Łacińskiej” | |
1946 | Hermann Hesse | Niemcy (od 1923 obywatel Szwajcarii) | niemiecki | za „szlachetnie podniosłą i różnorodną poezję, która zawsze wyróżniała się świeżością natchnienia i rzadko spotykaną czystością ducha” | |
1947 | André Gide | Francja | francuski | za „głębokie i znakomite artystycznie utwory, w których ludzkie problemy przedstawione są z nieustraszonym umiłowaniem prawdy i głęboką przenikliwością psychologiczną” | |
1948 | T. S. Eliot | USA (od 1927 poddany brytyjski) | angielski | za „wydatny wkład nowatorski we współczesną poezję” | |
1949 | William Faulkner | USA | angielski | za „znaczny i unikatowy z artystycznego punktu widzenia wkład w rozwój współczesnej powieści amerykańskiej” | |
1950 | Bertrand Russell | Wielka Brytania | angielski | „jednym z najbłyskotliwszych przedstawicieli racjonalizmu i humanizmu, nieustraszonym bojownikiem o wolność słowa i wolność myśli na Zachodzie” | |
1951 | Pär Lagerkvist | Szwecja | szwedzki | za „siłę artystyczną i absolutną niezależność sądów pisarza, który próbował w swej twórczości odnaleźć odpowiedzi na wieczne pytania stojące przed ludzkością” | |
1952 | François Mauriac | Francja | francuski | za „głęboką przejrzystość duchową i siłę artystyczną, którą ukazuje w swoich powieściach dramat ludzkiego życia” | |
1953 | Winston Churchill | Wielka Brytania | angielski | za „wielkie mistrzostwo utworów o charakterze historycznym i biograficznym, a także błyskotliwą sztukę oratorską, z pomocą której bronił najwyższych ludzkich wartości” | |
1954 | Ernest Hemingway | USA | angielski | za utwór „Stary człowiek i morze” | |
1955 | Halldór Laxness | Islandia | islandzki | za „wyrazistą siłę epicką, która odrodziła wielką sztukę prozatorską Islandii” | |
1956 | Juan Ramón Jiménez | Hiszpania | hiszpański | za „poezję liryczną, wzór wielkiego ducha i czystości artystycznej w hiszpańskiej poezji” | |
1957 | | | Albert Camus | Francja | francuski | za „ogromny wkład w literaturę, ukazującą znaczenie ludzkiego sumienia” |
1958 | Borys Pasternak | ZSRR | rosyjski | za „znaczące osiągnięcia we współczesnej poezji lirycznej, a także za kontynuowanie tradycji wielkiej prozy epickiej” | |
1959 | Salvatore Quasimodo | Włochy | włoski | za „poezję liryczną, która z klasyczną żywiołowością wyraża tragiczne doświadczenie naszych czasów” | |
1960 | Saint-John Perse | Francja | francuski | za „wzniosłość i obrazowość”, które „odzwierciedlają uwarunkowania naszych czasów” | |
1961 | Ivo Andrić | Jugosławia | serbsko-chorwacki | za „siłę daru epickiego, pozwalającą w całej pełni odsłonić ludzkie losy i problemy związane z historią jego kraju” | |
1962 | John Steinbeck | USA | angielski | za „realistyczny i poetycki dar, połączony z subtelnym humorem i ostrym widzeniem spraw socjalnych” | |
1963 | Jorgos Seferis | Grecja | grecki | za „wybitne utwory liryczne, oddające pokłon światu starożytnych Hellenów” | |
1964 | Jean-Paul Sartre | Francja | francuski | za „bogatą w idee, przesiąkniętą duchem wolności i poszukiwaniami prawdy twórczość, mającą ogromny wpływ na nasze czasy” | |
1965 | Michaił Szołochow | ZSRR | rosyjski | za „siłę artystyczną i prawdziwość epopei o dońskim kozactwie w przełomowych dla Rosji czasach” | |
1966 | Samuel Agnon | Izrael | hebrajski | za „głęboko oryginalną sztukę prozatorską, przenikniętą żydowskimi motywami ludowymi” | |
Nelly Sachs | Niemcy (od 1952 obywatel Szwecji) | niemiecki | za „wybitne utwory liryczne i dramatyczne, analizujące los narodu żydowskiego” | ||
1967 | Miguel Ángel Asturias | Gwatemala | hiszpański | za „wybitne osiągnięcia twórcze, u podłoża których leży zainteresowanie obyczajami i tradycją Indian Ameryki Łacińskiej” | |
1968 | Yasunari Kawabata | Japonia | japoński | za „mistrzostwo pisarskie, które oddaje istotę japońskiej świadomości” | |
1969 | Samuel Beckett | Irlandia | angielski/ francuski | za to, że „w nowych dla dramatu i prozy formach ukazuje wzniosłość człowieka w jego skrajnym opuszczeniu” | |
1970 | Aleksander Sołżenicyn | ZSRR | rosyjski | za „siłę moralną, zaczerpniętą z tradycji wielkiej literatury rosyjskiej” | |
1971 | Pablo Neruda | Chile | hiszpański | za „poezję, która z nadzwyczajną siłą wyrażała los całego kontynentu” | |
1972 | Heinrich Böll | Niemcy Zachodnie | niemiecki | za „twórczość, w której szeroki ogląd rzeczywistości łączy się z wielką sztuką tworzenia charakterów, twórczość, która stała się ważnym wkładem w odrodzenie niemieckiej literatury” | |
1973 | Patrick White | Australia | angielski | za „epickie i psychologiczne mistrzostwo, dzięki któremu odkryty został nowy literacki kontynent” | |
1974 | Eyvind Johnson | Szwecja | szwedzki | za „sztukę powieściową, przeglądającą się w czasie i przestrzeni i służącą wolności” | |
Harry Martinson | Szwecja | szwedzki | za „twórczość, w której jest wszystko – od kropli rosy po kosmos” | ||
1975 | Eugenio Montale | Włochy | włoski | za „”znaczące osiągnięcia w poezji, która odznaczała się przenikliwością oraz wyrażaniem zupełnie pozbawionych iluzji poglądów na życie” | |
1976 | Saul Bellow | Kanada (od 1941 obywatel USA) | angielski | za „humanizm i subtelną analizę współczesnej kultury, łączące się w jego twórczości” | |
1977 | Vicente Aleixandre | Hiszpania | hiszpański | za „wybijającą się twórczość poetycką, która odzwierciedla sytuację człowieka w kosmosie i we współczesnym społeczeństwie i stanowi świadectwo odrodzenia hiszpańskiej poezji w okresie międzywojennym” | |
1978 | Isaac Bashevis Singer | Polska (od 1943 obywatel USA) | jidysz | za „pełną uczucia sztukę prozatorską która wyrastając z polsko-żydowskich tradycji kulturowych porusza jednocześnie odwieczne problemy” | |
1979 | Odyseas Elitis | Grecja | grecki | za „twórczość poetycką, która w nurcie greckiej tradycji z odczuwalną siłą i intelektualną precyzją maluje walkę człowieka o wolność i niezależność” | |
1980 | Czesław Miłosz | Polska (od 1970 obywatel USA) | polski | za całokształt twórczości | |
1981 | Elias Canetti | Bułgaria (od 1952 obywatel Wielkiej Brytanii) | niemiecki | za „utwory, odznaczające się światopoglądowym bogactwem i siłą artystyczną” | |
1982 | Gabriel García Márquez | Kolumbia | hiszpański | za „powieści i opowiadania, w których fantazja i realizm łączą się w złożony świat poezji, odzwierciedlającej życie i konflikty całego kontynentu” | |
1983 | William Golding | Wielka Brytania | angielski | za „powieści, które dopomagają zrozumieć warunki funkcjonowania człowieka we współczesnym świecie” | |
1984 | Jaroslav Seifert | Czechosłowacja | czeski | za „przenikniętą zmysłowością, otwartością i bogactwem kreatywnej fantazji, która daje obraz ludzkiej niezłomności i wielostronności” | |
1985 | Claude Simon | Francja | francuski | za „połączenie w swej twórczości porządków: poetyckiego i malarskiego”, a także za „głębokie zrozumienie roli czasów w przedstawieniu człowieka” | |
1986 | Wole Soyinka | Nigeria | angielski | Otrzymał ją jako ten, który „w szerokiej perspektywie kulturowej i z poetyckim kolorytem kształtuje dramat istnienia” | |
1987 | Josif Brodski | ZSRR (od 1977 obywatel USA) | rosyjski/ angielski | za „uniwersalne wartości całokształtu twórczości literackiej, odznaczające się jasnością myśli i poetycką siłą” | |
1988 | Nadżib Mahfuz | Egipt | arabski | za trylogię „kairską” | |
1989 | Camilo José Cela | Hiszpania | hiszpański | za „bogatą i mocną prozę, która z powściągliwym współczuciem ukazuje bezbronne istnienie człowieka” | |
1990 | Octavio Paz | Meksyk | hiszpański | za „namiętne pisarstwo z szerokimi horyzontami, cechującymi się inteligencją emocjonalną i humanistyczną uczciwością” | |
1991 | Nadine Gordimer | RPA | angielski | Otrzymała ją jako ta, która „przez swą wspaniałą epikę stała się wielkim dobrodziejstwem dla ludzkości” | |
1992 | Derek Walcott | Saint Lucia | angielski | ||
1993 | Toni Morrison | USA | angielski | Otrzymała ją za to, że „w powieściach charakteryzujących się siłą wizji literackiej i poetyckich wartości, przedstawia najważniejsze problemy amerykańskiej rzeczywistości” | |
1994 | Kenzaburō Ōe | Japonia | japoński | za „siłę i poezję w tworzeniu wyimaginowanego świata, w którym życie i mit składają się na poruszający obraz sytuacji człowieka we współczesnym świecie” | |
1995 | Seamus Heaney | Irlandia | angielski | za „dzieła o lirycznej piękności i etycznej głębi, które chwalą cuda dnia codziennego i żywą przeszłość” | |
1996 | Wisława Szymborska | Polska | polski | za „poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości” | |
1997 | Dario Fo | Włochy | włoski | Otrzymał ją jako ten, który rywalizuje z błaznami średniowiecznymi w krytykowaniu władzy oraz popieraniu godności uciskanych | |
1998 | José Saramago | Portugalia | portugalski | za dzieło, które „przypowieściami, podtrzymywanymi przez wyobraźnię, współczucie i ironię, stale umożliwia nam pojmowanie iluzorycznej rzeczywistości” | |
1999 | Günter Grass | Niemcy | niemiecki | Otrzymał ją jako ten, którego „swawolne czarne bajeczki portretują zapomnianą twarz historii” | |
2000 | Gao Xingjian | Chiny (od 1998 obywatel Francji) | chiński | Członkowie szwedzkiej akademii najbardziej docenili książkę „Góra duszy” | |
2001 | V. S. Naipaul | Trynidad i Tobago, Wielka Brytania | angielski | jest uważany za „spadkobiercę Conrada, który maluje zmierzch imperiów z perspektywy moralisty” | |
2002 | Imre Kertész | Węgry | węgierski | za „powieści, które przeciwstawiają osobiste doświadczenie jednostki wobec brutalnej bezstronności historii” | |
2003 | John M.Coetzee | RPA (od 2006 obywatel Australii) | angielski | książki laureata odznaczają się „analityczną błyskotliwością i wymownymi dialogami” | |
2004 | Elfriede Jelinek | Austria | niemiecki | za „demaskowanie absurdalności stereotypów społecznych w powieściach i dramatach” | |
2005 | Harold Pinter | Wielka Brytania | angielski | za „odkrywanie przepaści pod codzienną gadaniną i wymuszanie wejścia do zamkniętych przestrzeni ucisku” | |
2006 | Orhan Pamuk | Turcja | turecki | nagrodzono pisarza, który „w poszukiwaniu melancholijnej duszy swojego rodzinnego miasta odkrył nowe symbole zderzenia i przenikania się kultur” | |
2007 | Doris Lessing | Wielka Brytania | angielski | „jej epicka proza jest wyrazem kobiecych doświadczeń. Przedstawia je z pewnym dystansem, sceptycyzmem, ale też z ogniem i wizjonerską siłą” | |
2008 | Jean-Marie Gustave Le Clézio | Francja i Mauritius | francuski | za „nowe odkrycia, poetycką przygodę i sensualną ekstazę, badanie człowieczeństwa ponad i poza granicami cywilizacji” | |
2009 | Herta Müller | Niemcy | niemiecki | jako ta, „która łącząc intensywność poezji i szczerość prozy przedstawia świat wykorzenionych” | |
2010 | Mario Vargas Llosa | Peru (od 1993 obywatel Hiszpanii) | hiszpański | za „odwzorowanie struktur władzy i stanowcze obrazy indywidualnego oporu, buntu i porażki” | |
2011 | Tomas Tranströmer | Szwecja | szwedzki | za „zwięzłe, przejrzyste obrazy, które dają nam świeży dostęp do rzeczywistości |
2012 | Mo Yan | Chiny | chiński | jako ten, „który z halucynacyjnym realizmem łączy opowieści ludowe, historię i współczesność” |
2013
|
Alice Munro
|
Kanada
|
angielski
|
jako „mistrzyni
współczesnego opowiadania” |
źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Nagroda_Nobla_w_dziedzinie_literatury